Esperal jest lekiem stosowanym przy leczeniu uzależnienia od alkoholu w formie tak zwanej „wszywki alkoholowej”. Jest to forma farmakologicznego leczenia alkoholizmu polegająca na zabiegowym umieszczeniu w ciele pacjenta, z reguły w okolicach łopatki lub pośladka, określonej przez lekarza ilości tabletek. Substancja czynna zawarta w esperalu – disulfiram – sprawia, że metabolizm alkoholu jest zaburzony, przez co pacjent, który zdecydował się na „wszywkę” odczuwa nieprzyjemne efekty po spożyciu alkoholu, niekiedy określane jako „alergia”.
Pośród skutków picia alkoholu po zastosowaniu „wszywki alkoholowej” wymienia się między innymi bóle głowy, mdłości i wymioty, zaburzenia rytmu serca, stany lękowe, zaczerwienienia skóry czy duszności.
Pośród skutków picia alkoholu po zastosowaniu „wszywki alkoholowej” wymienia się między innymi bóle głowy, mdłości i wymioty, zaburzenia rytmu serca, stany lękowe, zaczerwienienia skóry czy duszności.
Wszycie esperalu w Warszawie oddziałuje głównie na psychikę pacjenta; ma na celu stworzenie w głowie chorego bariery, lęku przed spożywaniem alkoholu, który – dzięki utrzymaniu przymusowej abstynencji – ma wspomóc leczenie alkoholizmu. „Wszywka alkoholowa” jest bowiem formą wspierającą dla psychoterapii; sama w sobie nie stanowi skutecznej formy kuracji.
Z reguły „wszywka” wystarcza na okres ośmiu do dwunastu miesięcy, po tym okresie – jeśli chce się utrzymać terapeutyczne działanie zaszytego esperalu – należy zdecydować się na ponowny zabieg. Bardzo istotne po zastosowaniu disulfiramu jest wsparcie psychologa bądź psychiatry, gdyż chory podlega dużej presji. Wiele osób decyduje się na „wszywkę”, gdyż to dyskretna forma terapii, bądź robią to przez wzgląd na nacisk rodziny. Dlatego też możliwość uzyskania wsparcia od kogoś doświadczonego, z odpowiednią wiedzą w tym zakresie, jest bardzo istotne. Bez tego, istnieje szansa, że gdy esperal przestanie działać, chory na nowo zacznie pić. Aby tego uniknąć, należy połączyć leczenie farmakologiczne z psychoterapią indywidualną bądź grupową.
Duże znaczenie ma również wsparcie rodziny w tym okresie – między innymi podbudowywanie samooceny, okazywanie wsparcia, zainteresowania, czy zwykła rozmowa. Gdy pacjent czuje, że nie jest zostawiony sam sobie, łatwiej mu poradzić sobie w zaistniałej sytuacji.